คือให้ทานด้วยทรัพย์สิ่งของ
รักษาศีลเป็นปกติ
เจริญภาวนาสม่ำเสมอเป็นประจำ
ทำบุญแบบนี้มาตั้งแต่หนุ่ม
ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่ทำงานแล้ว
ยังไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย
ทรัพย์ไม่เคยขาด คือไม่เคยไม่มีเงินใช้
ผมไม่ใช่คนรวยนะครับ
เริ่มชีวิตด้วยปริญญาใบเดียว กับ ทาน ศีล ภาวนา
เป็นที่รักของคนใกล้ชิด
เวลาไปอยู่ที่ไหนกับใคร
เขามักชวนให้อยู่ด้วย
(คงไม่ใช่เพราะเป็นมารยาทมั่งครับ)
ผมคิดว่าทุกคนมีทุกข์อยู่แล้ว
จากการดำเนินชีวิต
ผมไม่ควรจะไปเพิ่มความทุกข์ให้กับคนอื่นอีก
คิดอย่างนี้ก็เลยระวังการพูด การกระทำ
ไม่ค่อยบ่นว่าใคร เพราะรู้สึกเกรงใจคนอื่นเสมอ
ไม่อยากให้คนอื่นเขาเดือดร้อน
คนอื่นว่าผมเป็นคนโลกสวย
โลกของผมก็สวยจริง ๆ ครับ
ผมเคยอ่านหนังสือธรรมะ
เรื่อง "คิริมานนทสูตร " ในนั้นมีกล่าวอยู่ว่า
"ภพหน้าจะเป็นอย่างไร ก็ให้ดูชีวิตในภพนี้ "
หากเรายังทุกข์ร้อนอยู่ไม่รู้จักดับทุกข์
ภพต่อไปสุคติไม่เป็นที่หวัง
พอรู้อย่างนี้ ผมก็ต้องจัดการกับชีวิตตัวเอง
ปัจจุบันผมมีความสงบสุข
อยู่ด้วยบุญกริยาวัตถุ ข้างต้น
บุญโดยเหตุ คือ ทาน ศีล ภาวนา บุญโดยผล คือ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข